خدا را خالصانه یاد کنید

احادیثی درباره یاد خدا

امام علی (علیه‌السلام) فرموده‌اند: خدا را خالصانه یاد کنید تا بهترین زندگی را داشته باشید و با آن، راه نجات و رستگاری را بپیمایید.

امام علی (علیه‌السلام):

اَلذِّکرُ یونِسُ اللُّبَّ وَیُنیرُ القَلبَ وَیَستَنزِلُ الرَّحمَةَ؛

یاد خدا عقل را آرامش می‌دهد، دل را روشن می‌کند و رحمت او را فرود می‌آورد. (غررالحکم، ج 2، ص 66، ح 1858)

امام علی (علیه‌السلام):

اُذکُرُوا اللّه ذِکراخالِصاتَحیَوابِهِ أَفضَلَ الحَیاةِ وَتَسلُکوابِهِ طُرُقَ النَّجاةِ؛

خدا را خالصانه یاد کنید تا بهترین زندگی را داشته باشید و با آن، راه نجات و رستگاری را بپیمایید. (بحارالأنوار، ج 78، ص 39، ح 16)

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله):

 مَن أَطاعَ اللّه عَزَّوَجَلَّ فَقَد ذَکَرَ الله وَإِن قَلَّت صَلاتُهُ وَصیامُهُ وَتِلاوَتُهُ لِلقُرآنِ؛

هر کس خدای عزوجل را اطاعت کند، خدا را یاد کرده است، هر چند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندک باشد. (بحارالأنوار، ج 77، ص 86، ح 3)

امام صادق (علیه‌السلام):

فی قَولِهِ تَعالی: (لَذِکرُ اللّه أَکبَر) : ذِکرُ اللهندَ ما أَحَلَّ وَحَرَّمَ؛

درباره آیه «یاد خدا بزرگ‌تر است»: به یاد خدا بودن در هنگام روبه رو شدن با حلال و حرام. (نورالثقلین، ج 4، ص 162، ح 61)

امام باقر (علیه‌السلام):

کَأَنَّ المُ?مِنینَ هُمُ الفُقَهاءُ أهلُ فِکرَةٍ وَعِبرَةٍ، لَم یُصِمَّهُم عَن ذِکرِ اللّه ما سَمِعوا بِآذانِهِم وَلَم یُعمِهِم عَن ذِکرِ الله ما رَأو امِنَ الزّینَةِ؛

گویا م?منان، همان فقیهان (فرزانگان دین فهم) و اهل اندیشیدن و پند گرفتن هستند. شنیده‌های دنیوی، گوش آن‌ها را از (شنیدن) یاد خدا کر نمی‌کند و زرق و برق دنیا، چشم آنان را از یاد خدا کور نمی‌گرداند. (بحارالأنوار، ج 73، ص 36، ح 17)

امام صادق (علیه‌السلام):

قالَ: أَوحَی اللّه عَزَّوَجَلَّ إِلی موسی (علیه‌السلام) یا موسی، لاتَنسَنی عَلی کُلِّ حالٍ وَلا تَفرَح بِکَثرَةِ المالِ، فَإِنَّ نِسیانی یُقسِی القُلوبَ، وَمَعَ کَثرَةِ المالِ کَثرَةُ الذُّنوبِ؛

خدای عزوجل به موسی وحی کرد: ای موسی، در هیچ حالی مرا فراموش نکن و به ثروت زیاد شاد نشو، زیرا از یاد بردن من، دل‌ها را سخت می‌کند و همراه ثروت زیاد، گناهان زیاد است. (کافی، ج 8، ص 45، ح 8)

امام سجاد (علیه‌السلام):

 إِنَّ قَسوَةَ البِطنَةِ وَفَترَةَ المَیلَةِ وَسُکرَ الشَّبَعِ وَعِزَّةَ المُلکِ مِمّا یُثَبِّطُ وَیُبَطِّی ءُ عَنِ العَمَلِ وَیُنسِی الذِّکرَ؛

پرخوری و سستی اراده و مستی سیری و غفلتِ حاصل از قدرت، از عوامل بازدارنده و کند کننده در عمل است و ذکر (خدا) را از یاد می‌برد. (بحارالأنوار، ج 78، ص 129، ح 1)

امام سجاد (علیه‌السلام):

یا مَن ذِکرُهُ شَرَفٌ لِلذّاکِرینَ وَیا مَن شُکرُهُ فَوزٌ لِلشّاکِرینَ وَیا مَن طاعَتُهُ لِلمُطیعینَ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاشغَل قُلوبَنا بِذِکرِکَ عَن کُلِّ ذِکرٍ؛

ای آن که یادش مایه شرافت و بزرگی یاد کنندگان است و ای آن که سپاسگزاریش موجب دست یافتن سپاسگزاران (بر نعمت‌ها) است و ای آن که فرمانبرداریش سبب نجات فرمانبرداران است، بر محمد و آل او درود فرست و با یاد خود، دل‌های ما را از هر یاد دیگری بازدار. (صحیفه سجادیه، دعای 11)

امام باقر (علیه‌السلام):

ذِکرُ اللِّسانِ الحَمدُ وَالثَّناءُ وَ ذِکرُ النَّفسِ الجَهدُ وَالعَناءُ وَذِکرُ الرّوحِ الخَوفُ وَالرَّجاءُ وَذِکرُ القَلبِ الصِّدقُ وَالصَّفاءُ وَذِکرُ العَقلِ التَّعظیمُ وَالحَیاءُ وَذِکرُ المَعرِفَةِ التَّسلیمُ وَالرِّضا وَذِکرُ السِّرِّ الرُّ?یَةُ وَاللِّقاءُ؛

 ذکر زبان، حمد و ثناء؛ ذکر نفس، سختکوشی و تحمل رنج؛ ذکر روح، بیم و امید؛ ذکر دل، صدق و صفا؛ ذکر عقل، تعظیم و شرم؛ ذکر معرفت، تسلیم و رضا و ذکر باطن؛ مشاهده و لقا است. (مشکاة‌الانوار، ص 113)

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله):

یَقولُ اللّه عَزَّوَجَلَّ إِذ کانَ الغالِبُ عَلَی العَبدِ الاِشتِغالُ بی، جَعَلتُ بُغیَتَهُ وَلَذَّتَهُ فی ذِکری فَإذا جَعَلتُ بُغیَتَهُ وَلَذَّتَهُ فی ذِکری عَشَقَنی وَعَشَقتُهُ فَإِذا عَشَقَنی وَعَشَقتُهُ رَفَعتُ الحِجابَ فیما بَینی وَبَینَهُ وَصَیَّرتُ ذلِکَ تَغالُبَاَ عَلَیهِ لایَسهو إِذا سَهَا النّاسُ اُولئِکَ کَلامُهُم کَلامُ النبیاءِ اُولئِکَ البطالُ حَقّا؛

خدای عزوجل می‌فرماید: هرگاه یاد من بر بنده‌ام غالب شود، خواهش و خوشی او را در یاد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشی او را در یاد خود قرار دهم، عاشق من شود و من نیز عاشق او گردم و چون عاشق یکدیگر شدیم، حجاب میان خود و او را بردارم و عشق خود را بر جان او چیره گردانم، چندان که مانند مردم دچار سهو و غفلت نمی‌شود، سخن اینان سخن پیامبران است، اینان به راستی قهرمانند. (کنزالعمال، ج 1، ص 433، ح 1872)

امام صادق (علیه‌السلام):

اَلا اُحَدِّثُکَ بِمَکارِمِ الاَْخْلاقِ؟ الصَّفْحُ عَنِ النّاسِ وَ مُواساةُ الرَّجُلِ اَخاهُ فی مالِهِ وَ ذِکْرُ اللّه کَثیرا؛

آیا به شما بگویم که مکارم اخلاق چیست؟ گذشت کردن از مردم، کمک مالی به برادر (دینی) خود و بسیار به یاد خدا بودن. (معانی الأخبار، ص 191، ح 2)

امام حسن عسکری (علیه‌السلام):

أکثِروا ذِکرَ اللّه وذِکرَ المَوتِ وتِلاوَةَ القُرآنِ.

خدا را بسیار یاد کنید و همیشه به یاد مرگ باشید و قرآن زیاد بخوانید. (میزان الحکمة : ح 21781)

رسول اکرم صلی الله علیه و آله:

ما مِن ساعَةٍ تَمُرُّ بِابن آدَمَ لَم یُذکَر اللهُ فیها إلّا حَسِرَ عَلَیها یَومَ القیامَةِ.

هر لحظه‌ای که بر فرزند آدم بگذرد و او به یاد خدا نباشد، روز قیامت حسرتش را خواهد خورد. (کنز العمال ح 1819)

منبع: پایگاه آوینی